Merhaba arkadaşlar. Bu yazıda sizlerle Warframe Voruna Leverian içeriğini paylaşacağım.
Etkileyici, değil mi? Naga davullarının çaldığı gecenin amansız gölge avcısı. Orokin lordunun gördüğü son şey. Voruna, Dişi Kurdun vücut bulmuş hali. Sürüsünün kalbi. Tanrıların avcısı.
Onu ilkel korkutuculuğuyla hatırlıyoruz. Tanrıların eti için salya akıtan, beyaz ve altın renkleriyle süslü şehirleri talan eden acımasız avcı.
Bu her zaman böyle değildi! Bir zamanlar Voruna, Circulus’un itaatkar koruyucusuydu, Yuvan tapınaklarının en kutsalı olan Lua’nın koruyucusuydu. Voruna, sadık bir canavar gibi, çelik yeleli dört kurduyla Lua’da dolaşacaktı: sinsi Dynar, güçlü Raksh, cesur Lycath ve şiddetli Ulfrun. Ama korumaya yemin ettikleri şey kabul edilemezdi, yanlıştı. Kokuşmuş Kuva’nın töreninde, Orokin adayı, bilincini yeni seçilen bir bedene Yuvan’a nakledecek ve bahtsız eski sahibinin zihnini unutulmaya bırakacaktı. Yaşamı uzatan bu sürece “Süreklilik” adını verdiler.
İnfazcı Tuvul, iktidardaki Yedi’den biriydi ve Yuvan bilgelerinin başıydı: iğrenç ritüeli gerçekleştiren yüksek rütbeli görevliler. Hepsi çoktan… öldü, parçalara ayrıldı, fakat Tuvul hariç… o takip ediliyordu. Ailesini o dehşet içeren geceye, arkadaşlarını ise alevlere terk etti ve kölelerini kırbaçlayarak köhne, can çekişen bedenini kendi kişisel gemisine sürükledi… Hedef ise neresi miydi? Void’de kilitlenen Lua. Peki ya amacı? İmparatorluk yok olmadan önce son bir tören başlatmak. Son bir bedeni son bir yaşamı kendisininkiyle takas etmek için.
Tek amacı, kendisi gibi bilgeleri koruyan amansız avcıdan kaçmaktı, şimdi ise hepsi tek bir gecede saklandıkları gölgeden birer birer çıkarılıp yok ediliyordu. Bir zamanlar onları koruyan, onları avlıyordu.
Tuvul’u hiç sevmezdim. Sonrasında olanlar ondan daha çok tiksinmeme neden oldu.
Dynar
İşte karşında Dynar, gölge. Voruna’ya hedefini gafil avlayabilmesini ama asla avlanamaması için gizlilik armağan etti.
Hm. Circulu’u özel yapan şeyden bahsedelim: ilk Void Birleşimi.
Aniden gerçekleşti ve Lua’yı kötü niyetli Void oluşumlarıyla doldurdu. Ay-plazma içinde, düşünceler korkunç fiziksel biçimler aldı. Çocukluk kabuslarından veya yetişkin nevrozlarından taranan görüntüler aniden somut ve gerçek olmuştu. Delilik birçoğunun zihnini ele geçirdi.
Tuvul, bu yere Circulu’a son derece alışılmadık bir bağlantı tarafından eziyet edilen Void’den kaçtı. Büyük girdaplar, şiddetli akıntılar ve daha önce veya daha sonrasında benzeri görülmemiş korkunç canavarlar vardı. Bazılarının belirttiği üzere, evrenin dokusu, Güneş Sisteminin dokusunu parçalayan kargaşayı yansıtıyordu. Tesadüf mü? buna inanmak için çok uzun yaşadım ama bundan daha ayrıntılı bir açıklama yapamam.
Void’in, kendi peşinden gelen gölgenin izini sürmesini engelleyeceğini uman Tuvul, kutsal Lua’nın tozlu zeminine iniş yaptı.
Tuvul’un sadakatte olan boşluğunu, fare gibi olan kurnazlığı telafi ediyordu. Neler olacağını daha iyi bilmeliydi.
Raksh
Lua’nın hangi sebeple çok sayıda Void Birleşiminin merkez noktası olduğu tam olarak belli değil, ancak Circulus ve Yuvarium’un varlığı… belirli ritüelleri doğru bir şekilde gözlemlendiği sürece sürekliliği devam ettirebilmek için güvenli ve güçlü bir geçişi garanti ediyordu.
Bu, yalnızca, yedilerin kendilerine ayrılmış bir ayrıcalıktır.
Sahneye masum bir Yuvan’ın tanık olduğunu hayal et. Olanların çılgınlığı. Atanmış bir Soprana, şarkısıyla dünyalar arasındaki boşluğu dolduruşu. Orokin Yönetiminin ritüel sözlerini tiz bir sesle haykırışı. Kemik gibi beyaz Void’in tüm çatlaklardan sızması. Cam kasede dumanı tüten kırmızı Kuva. Ve tüm bu olup bitenlerin arasında heybetli devasa kurt Voruna’nın, yanındaki dört sadık kurt ile yakın çevrede volta atışı.
Burada gördüğün bu Kurt’un adı Raksh, savunucu, Voruna’nın sadık koruyucusu, Orokin efendisini Void Birleşiminin getireceği çılgınlıklara karşı korurdu.
Bunlardan fazlasıyla vardı. Ve o gece, Tuvul’un böyle bir koruyucusu yoktu. Hatta durumlar tam tersiydi.
Şimdi, Tuvul’un geçebileceği etten bir bedene ihtiyacı olacaktı, ancak Sistem’in dört bir yanından gelen taze genç bedenler artık gelmiyordu. Tuvul, birazdan göreceğimiz, karanlık bir ihtimali ortaya koydu.
Daha önce dediğim gibi, fare gibi kurnazdı.
Lycath
Voruna’nın kurtlarının üçüncüsü. Lycath, cesur bir kardeş, sürünün sağlayıcısı ve ruhu.
Voruna ve kurtlarının ayin üstüne ayine hizmet ettiklerini biliyoruz. Sislerin ardından izlemiş ve töreni tehdit eden her şeyi vahşice yok etmişti, Lycath’ın öfkesiyle etrafı sarılırdı.
Yuvan Töreni diğer adıyla “Süreklilik” bir delilikti. Yaşlı ve aptal Orokin seçkinleri, kırmızı Mars’ta ve ötesindeki dünyalarda bu korkunç amaç için yetiştirilen genç erkekler ve kadınlar Yuvan’lar geçit töreni ile önlerine çıkmaları için hazırlanırlardı. Sonrasında seçilir, ayin gerçekleştirilir, ve sonra o genç hayatları kaybolduktan sonra gözleri bir kez daha açılırdı ve gördükleri son şey onların ölümünü uzaktan izleyen kendileri olurdu.
Sadakat tasmasından kurtulan Voruna’nın Yuvan bilgelerinden bir yemek yapmaya bu kadar kararlı olması şaşırtıcı mı? Bence değil.
Tatlıya geçelim mi?
Ulfrun
İşte karşında: Acımasız Ulfrun. Voruna’nın sürüsündekiler arasında en heybetlisi.
İnfazcı Tuvul, ayin odasını kurmak için çabaladı. Bu seferki tören farklıydı. Bir Soprana yerine, otomatik notalar çalan bir Mandachord vardı. Ve hazırlanan Yuvan yerine, çok sıra dışı bir dondurucu kapsülü vardı. Huzur içinde uyuyan küçük bir çocuk barındıran dondurucu bir kapsül. Daha önce belirtilen süreklilik niteliğinde.
Söylendiğine göre Tuvul’un elinde, Void Yolculuğu’nun babası ve aklını ona feda etmiş bir adam olarak bilinen Albrecht Entrati’nin kendisine ait bir eser ve bir kodeks vardı.
Tuvul, kitabın garip ve k^$afir sayfalarını açtı. Bunu etraftan çok sonradan aldığımız bilgiler sayesinde biliyoruz. Tuvul’un, bir delinin büyü kitabına benzer bir şeyi kullanarak Void’in salıvereceği dehşetlerden kendini korumayı amaçladığına inanıyorum. Gerçekten çaresizce bir davranış.
Seremoniye başlamak ve Void’i çağırmak için kurumuş dudaklarını araladığında… o an Ulfrun’un vahşi uluyuşunu duyduğunu hayal etmeyi seviyorum.
İnfazcı Tuvul
Void izlerinden, alandaki kanıtlardan ve hayatta bir kez görülen Void Birleşimlerinden kurtulan kayıt teknolojisinden aşağıdaki sonuçları çıkarttım. Yaşlı bir adama dramatik bir lisans bağışlayın.
Kuva döküldü, lambalar yakıldı ve Süreklilik ritüeli başladı.
Tuvul, Sürekliliğin barbarca olan ayetlerini seslendirdiğinde, Void topluluğu, daha önce böyle bir törende hiç görülmemiş bir şekilde arttı. İki başlı ya da başsız, yamuk, kırık boynuzlu, belki de varlığını Tuvul’un kendisinden alan şeyler, tıpkı onun kötülüğünün simgeleri gibi.
Tam bu anda, Voruna ve sürüsünün töreni başlamadan bitirmeyi umarak saldırmış olduğuna inanıyorum. Hiçbir şansı yok. Çember bölgesi, sonrasında katledilen iğrenç yaratıkların kalıntılarıyla dolu olarak bulundu.
Voruna ve kurtları, oluşumlara balta ve dişleriyle saldırdılar. Tuvul panik içinde kaçarken sürü ise kalabalığı parçalayarak ona doğru ilerledi.
Neden ilk düşen Tuvul değildi? Bunu cevaplayamam. Belki de Albrecht’in çalışmasının bununla bir alakası vardı. Ya da belki de bu canavarlar, bu sefil yaşlı adamın kapıyı onlara açık tutan tek şey olduğunu anladılar.
Titremeler Lua’nın yüzeyini salladı ve çocukları için ağlayan bir anneninki gibi büyük bir çığlık çınladı. Tuvul zorlandı. Kuva kasesinde titredi.
Voruna acımasızdı, iblisler bıçak ve dişlere yenik düşüyordu. Ama bu yeterli değildi. Void orduları sayısızdı, peki ya buna ne demeli? Cehennemin bir ateşi varsa, bu canavarlar bunu iyi biliyorlardı.
Tırpan bıçaklarına ilk yenik düşen güzel gözlü Raksh oldu. Sonrasında Lycath, ardından Dynar, ve son olarak Ulfrun’u öldürdüler. Voruna daha önce açlıktan, öfkeden ve zaferden birçok kez ulumuştu, ancak şimdi ilk kez kederle uludu.
Voruna
Voruna, yenik düşen sevgili kurtlarının kafalarını kendi elleriyle bedenlerinden ayırdı ve onları gümüş tüylerinden taşıyarak çembere doğru şiddeti durmadan aralıksız ilerledi.
Son bir feryat çığlığıyla Tuvul’un ritüeli doruğa ulaştı. Dondurucu kapsül içindeki çocuğun göz kapakları titredi ve Voruna… sendeledi. Void’in bozduğu veri bankalarındaki hasarlı görüntüler sayesinde çocuk ve Warframe arasında gördüğüm şey… tanışıklıktı.
Tuvul bu gecikmeden biraz cesaret kırıntısı aldı ve tuhaf enerjilerle kaynayan ve buharlar tüten Kuva kasesine uzandı.
Voruna onu kenara itti ve enerjisi tükenen Kuva’yı ele geçirdi. Kendisi için değil, kurtları için. Kaseyi yüksekte tutarak kendini ve katledilen sürü arkadaşlarını Kuva ile ıslattı.
Öfkeli kızıl parıltıyla bir bağ dokusu yayıldı. Sinirler kemiklerine kadar uzandı, okültizm ve bilimin bu evliliği içinde o, ve sevgili kurtları bir oldu.
Kardeşleri tekrar hayata döndü. Tek bir bedende. Voruna şimdi ve sonsuza dek sürünün kalbi olacaktı.
Sürekliliğin başarısızlığı ardından Tuvul kaçmaya başladı. Ama eski koruyucusunun onun için başka planları vardı.
Daha sonrasında olanlar, beyaz-altın giysi parçalarının arasında, bazıları alışılmadık derecede uzun olan kemirilmiş kemiklerden başka bir şey olmadı.
Güzel.
Void’in yozlaştırdığı veri bankasından son bir görüntü daha kurtardım. Voruna’nın kucağında bir çocukla gemisine dönüşünün görüntüsü.
Oldukça ilginç.